Don Budi 2 - Kirs 1

Tocaba despedir o verán, 31 grados, todos contados 1, 2, 3......hasta 31, es lo que tiene Bertamiráns, pois eso que tocaba poñerse moreno..., e alí aparecemos, todos menos:

• Pibe : De boda...., ten coña o das bodas, vese que perdemos kilos de mais no verán e estamos tentando de recuperalos.
• Lagares : Cas categorías inferiores, non el non xogaba, foi de "socio colaborador", ver ós rapaces, a mais dun boa falta nos faría, a ver si aprendemos algo...

E os demais alí estivemos, Neo, Pepe, Lino, Dani, Urtubi, Alberto, Minuco, Primo, Seoane, Pose, Marcos, Super, Lemos, Lolo, Gago e Susito. Tamén viñeron eles, uns catorce mais ou menos, tiñan boda....., nos temola esta semana non creo que sexamos mais de 12, ó mellor tamen deberíamos pedir o aprazamento do partido ó Ribadavia.........Poida que a alguén lle soe mal, pero deberíamos de ser mais serios, temos ido xogar nos últimos anos moitos partidos once ou doce xogadores, é o que hai, somos veteranos, temos que aplazar os partidos cando realmente non temos xente, senón na agrupación despois tómannos polo pito dos sereno.

Para mais lustre do partido, apareceron tamén, Tuñas coma sempre, Roberto, ¡¡¡que primeira volta está facendo Roberto!!!, ó mellor aporta mais neste novo posto.....xa veremos, Luis que chegou ó campo cando ía empezar o partido, á grada bastante despois...., e por fin "Chucho", si señores créanselo, era el, alí ó sol, con 31 grados, así non se pode perder, mais ainda se cabe ca nosa afección que nos acompaña cada semana.

O partido non poido empezar mellor, minuto dous Lemos habilita a Loliño que lle gaña a espalda a defensa contraria e deixa solo a Susito para que faga o 1-0, deixouna moi ben Lolo, era mala de quitar de dentro......, o noso goleador xa conta os partidos por goles.

E semellaba que se acabara o partido, a partir do gol, xogou o Kirs, bastante ben por certo, e nos deambulamos polo campo, mallados polo sol e tentando que non nos empatasen. A primeira parate foi mais deles que nosa, ainda así Primo tivo unha ocasión clarísima que se lle iría fora por pouco, xogamos mal, e aina así chegamos de cando en vez con perigo. Eles en ataque non se prodigaron demasiado, acordome de unha chegada moi clara pola súa banda dereita, pero sen consecuencias, semellaron ser un equipo ben posto no campo, que tenta de xogar ben ó fútbol pero sen demasiada pegada na parte de arriba.

Despois do descanso cambiou bastante a historia, eles baixaron bastante, o calor pasaba factura, e nos empezamos a chegar con moita claridade, ainda sen xogar ben. Tivemos catro ou cinco chegadas clarísimas e non remachamos coma case sempre. Nunha xogada moi peleada por Seoane, un defensa deles acababao arrollando, e o artibro pitaba penalti, discutido porque eles dicían que fora fora do área, nos que encima da liña, difícil de ver. O árbitro neste caso asubiou penalti que transformou Urtubi, sobre o que pesaban todalas miradas, incluso  a do inspector que non sabía se querer que o metese ou que o fallase, por aquelo de que alguén mais soportara as mofas.....parece mentira non confiar algo mais en Urtubi, pena que nos penaltis non se poidan facer regates, que senón......

Co dous a cero semellaba encarrilado, faltaban 20 minutos, chegaron algunhas oportunidades mais, pero nos tampouco somos de gañar fácil, así que neste caso Alberto colaborou ca causa da taquicardia, e perdía un balón en defensa que dou lugar o 2-1 que a postre xa sería definitivo.

O detalle:

• Seguimos a ter unha afluencia digna de eloxio, dos que poden xogar e sobre todo dos que por lesión non poden, chapó para todos, baixas temos coma todos pero deste xeito lévanse mellor, no postpartido prácticamente pleno.

Que gustou:

• Seguimos a ser un equipo consistente en defensa, concedendo poucas chegadas ó contrario, en partidos nos que as cousas non saen de todo ben en ataque, é a única forma de sacalos.

Que non gustou:

• Vellas costumes, fallamos infinidade de ocasións, nalgúns casos non coñezo ben a razón, concedemos un gol de onde non había nada, o cal pode ser bastante mais grave que nesta ocasión, e tampouco gustou o ritmo de partido, moi moi moi cansino, é certo que o día non axudou moito, que sexa por eso logo.

En fin que dous partidos, seis puntos, a seguir así, sábado toca Regalos Trasnos, paratido complicado, mais se cabe porque acudimos sen Pose, Neo, Susito, Gago e poida que Alberto, son eses partidos que gusta xogar. Xoguemos pois, que tamén sabemos.

USC - DON BUDI

Botou a andar a tempada 2013-2014, coma cada ano volvemos a escola no mes de setembro, esta última frase non é de todo certa, ter teríamos moito que aprender ainda, pero coñecéndonos non sei eu si estaremos moito pola labor......

En fin que despois do xogo do despiste o que xa nos ten acostumado a nosa querida Agrupación, tocounos comezar xogando en Calo, con outro dos xa habituais desta división de honra o USC, e alí estivemos, cedo 16:15 horas, mais ainda se cabe porque despois de nos non xogou ninguén.......?????.

Arbitraba un clásico, o noso amigo o señor Camino.

Antes de comezar tivemos a nova, talmente coma no Madrid con Cristiano, da renovación un ano mais do noso compañeiro Fajín, despois dunha pretempada chea de filtracións, sobre a súa posible marcha, o final renovou e pensamos que é moi posible que remate a súa carreira deportiva con nos............ A noticia en si xa foi importante abondo, pero mais se cabe porque este ano volve haber derbi co Negreira, e neses partidos as súas subidas e baixadas pola banda non teñen parangón, si si, falamos por fora da valla, mesmo a pegadiño a cantina, as do campo xa pasaron a mellor vida.

Ben pois con esta ledicia, comezamos un partido ó que acudimos 15 compañeiros dos 18 que actualmente podemos contar, faltaban:

• Pose:  de boda, terá Pose falta de bodas, votou medio partido ghasapeando, se viñera xogar aforraba os cartiños, e xa miraríamos nos onde emplealos....
• Dani:   de boda, manda cara..., pois ca que está caendo e este mesmo sábado casaron polo menos catro.
• Gago:  este non iba de voda, este anda de luna de mel, ou de zucre, ou de eu que sei, casar non casou, que vive en pecado, se sentara a cabeza e se fixera en home, este ano haber se facemos ben del.

E estaban o resto: Neo, Pepe, Alberto, Lino, Urtubi, Lagares, Minuco, Primo, Ernesto, Marcos, Lemos, Seoane (o Seoane malo, o bo ta no Lugo) Lolo, Super e Susito.

Tamén apareceu Roberto, non podíamos pasar sen contar con el, bo coñecedor do terreo de xogo, sabía onde encharcaba, onde había pedra, aconselloulle a seu irman que non trouxera as "marco de aluminio", este home ahora que no pode xogar é coma o enano de Gila, non mata pero acáballe ca moral a calquera...Importante traballo o seu.

E como non tamén acompañaba Tuñas, e mais a nosa afición feminina que non falla nunca, un día teremos que facer un partido na súa honra, moito premio non é, se cadra prefiren que non haxa partido algún sábado.

Bueno ó que vamos, o Budi de case sempre, o USC de sempre, moi ben plantado e con saidas perigosas, sempre saben que facer con balón cando recuperan, neste campo apretan moito, e non é doado xogarlles. Nos fomos mais Don Budi ca nunca, pelexa e varias ocasións claras no inicio pero faltou acerto. Alá polo minuto trinta mais ou menos da primeira metade, balón longo dende corenta metros, gañannos as costas e acadan un fermoso gol, que xa nos empezaba a complicar o partido. Dende aquí ata o final da primeira parte estivemos un pouco perdidos e eles chegaronnos en varias ocasión moi claro, ainda que Neo a verdade e que non tivo que intervir.

Namentres, nun balón longo ó área, un defensa deles empuxou dunha forma evidente a Marcos, e o árbitro sinalou o punto de penalti, que nos podía facer igualar o partido. O penalti ainda que un pouco absurdo, pareceu claro. Dispúxose a tiralo Lemos, e o porteiro detivollo, el dixo que estaba a herba moi alta, e que tropezou, outros compañeiros que fora cesión, e que se debería repetir... en fin que unha ocasión mais po nabo.

Deste xeito chegamos ó descanso, ca sensación de que merecéramos mais, pero por detrás no marcador.

No comezo do segundo tempo mais do mesmo, a nos seguíanos costando chegar e eles con contundencia e balóns longos déronnos algún que outro susto. 

Aproximadamente no minuto setenta de partido, nunha fermosa xogada pola banda dereita, Primo poñía un centro e Seoane deixaba atrás para que Alberto que entraba no área, fixera un fermoso gol cun remate que primeiro petou no longueiro facendoo se cabe mais espectacular.

Despois do empate o USC recuou un pouco, facéndose patente xa os minutos de partido e mais o feito de que xa non foran por diante no marcador. Nestes minutos dispuxemos de varias ocasións mais, e así no minuto oitenta aproximadamente, Ernesto sae co balón dende atrás e habilita a Primo que entraba ben por banda, que pon un bo centro para que Susito na boca de gol e coa cabeza acadase o gol que a postre sería o da victoria.

Dende aquí ata o final, pelexa polos dous bandos pero poucas ocasións e victoria moi traballada.

O detalle: 

• Acabamos o partido fundidos, uns e outros, pero é significativo que xogadores coma Seoane ou Susito pediran o troco, e moitos outros compañeiros acabaran pedindo a hora. Así se gañou o partido, nos acabamos moi cansos, eles mais e o partido gañouse ó final.

Que gustou:

• As gañas, xogouse un partido aceptable, con momentos mellores ou outros peores, pero con intensidade, partido moi disputado que desta vez caeu do noso bando, nos cremos que merecidamente. Se se pon este tesón en cada partido, vai ser moi difícil que nos gañen moitos partidos.

Que non gustou:

• Por poñer pegas, que nos gañan as costas nun balón longo dende corenta metros, e pouco despois noutro balón parado a piques estiveron de volvernos marcar nun remate compretamente sos diante de Neo. Tanto traballo durante os noventa minutos, non podemos deixar que nolo leven en dous balóns parados. Temos que facer que os contrarios non lle chegue con ser ordeados atrás e aproveitar algún balón parado.

Despois de dúas tempadas, comezamos gañando, que non quede ahí, no campo vésenos con gañas, e fora del cas de sempre, ahí si que se respira un ambiente fenomenal, pode que isto siga a ser o mais importante.

Ata a semana.

A anécdota:

• Super e Susito estreaban botas, caralludas para un día de néboa, non se perden oh, está ben que as compren os xuvenís do Bertamiráns, pero vos tendes corenta anos, soamente falta que lle poñades o nombre coma Pose. Aquí neste punto é onde se ve que queda moito traballo por facer........

Don Budi - Peña Navegante

Sábado 7 de setembro, mais fresco ca semana pasada, seis e media da tarde, e alí foron aparecendo os do Budi, todiños ca siesta botada coma se dun grande equipo se tratara, o mellor non é mala idea isto de xogar as sete da tarde....

Non houbo ausentes, so Roberto con permiso do clube para recuperarse no Grobe, colocando plaqueta, se aprendera seu irmán que tanto cespede e tanta historia, unha plaquetiña rústica e acabouse o problema.

Respeto ós que non foron puntuales, Super sigue cos problemas dos desplazamentos, tentaremos poñer o partido as 20:45 horario champións, a ver si así..... E tamén Luis, ainda que esta vez chegou antes de que acabara o partido, vese que vai collendo ritmo...

Polo demais alí estaban todos, Neo que non viñera a semana pasada, en forma despois dunha boa pretemporada e Susito co bolso feito por seu irmán, disque Diego non se afai a que o faga súa cuñada, seica eso é cousa del..... E si, foi verdade, apareceu tamén Gago, era el, non soamente un ente que aparece no "ghuasá", existe e é humano de verdade, xogador de fútbol, cativeiro pero xogador de fútbol....

Desta volta éramos ata vinte xogadores, úneusenos tamén Fran, que ainda que finalmente parece que non se incorporará agora ó igual ca Martín, desexamos que se sentise cómodo con nos e que siga en contacto co equipo, que nesto dos veteranos hoxe somos vinte e mañán dez.

Bueno, falemos algho de fútbol, marchamos todos pa casa con boas sensacións, por varios motivos, porque tanto o Budi coma o Navegante fomos ó campo a pasalo ben, a xogar ó fútbol, e a divertirnos, e eu penso que o acadamos. Os dous equipos quixemos xogar, e salvo algún percance propio do fútbol, foi un partido moi entretido e sen nada reseñable, mais ca fútbol, como ten que ser.

Se temos que sacar conclusións, foi un partido con cousas moi interesantes, conseguimos ter bastante fluidez, que a estas alturas non é doado, combinouse ben e con bo trato do balón, e en ambas metades chegamos con claridade á portería contraria, ainda que con distinto acerto. En defensa non se pasaron demasiados apuros, ainda que o Navegante dispuxo das súas ocasións, estes partidos son mais para o ataque que para as defensas, e tamén nos dou pe a ver algunha intervención de José desas dignas de fotografar, as que nos ten mal acostumados.

Ó equipo en xeral veselle con frescura, fisicamente ben, soa raro pero é verdade, acabamos ben a tempada pasada, e parece que tamén imos a comezar fisicamente ben esta.

Marcamos tres goles de moi bela factura, un de Pose, que con tranquilidade pasmosa concluíu unha bonita xogada de ataque despois dun gran cambio de xogo de Loliño. O segundo despois dunha xogada de todo o equipo, que Gago deixou de tacón para que Lolo marcara case a pracer. E o terceiro, deses que se soen repetir na televisión tropecentas veces, dende corenta metros de Marcos ó coller ó porteiro adiantado, verdadeiramente bonito (pa min que era unha apertura a banda para que correse Primo....el di que non).

Antes disto o Navegante, xa nos dera unha mostra do que deberíamos saber, aquí ninguén e coxo, e nunha xogada trenzada plantaronse diante de José e marcaron un fermoso gol, nesta ocasión non estivemos atinados en defensa, o equipo en xeral, que non soamente a defensa. Sírvanos isto de exempro, moito xogo, pero comenzamos perdendo, e isto nun partido de liga, sería mais perigoso.

Penso que o resultado final foi xusto, o Navegante tamén tivo as súas ocasións, pero no cómputo xeral penso que o Budi foi superior, mais se cabe cando presentou practicamente dous equipos, ca complexidade que isto conleva.

Pero acabáronse as probaturas, a semana que ven comeza a liga, esperemos que o comezo sexa distinto ó dos últimos anos, nos que sufrimos moito para acadar vos resultados ó empezar.

• Que gustou:
• O equipo en xeral, a disposición, as gañas e o bo tono físico xeral. Non todos os equipos xuntan 21 xogadores para xogar un amistoso.
• Que non gustou:
• Xa sei que ha de haber quen diga, xa está este poñendo pegas, pois ben así é, antes de comenzar ó partido houbo varios compañeiros que fixeron comentarios pouco positivos doutros compañeiros de partido, penso eu, e tamén pensan moitos de nos, que non é de recibo, primeiro toca facer autocrítica que ningún estamos para votar foguetes, e despois apoiar os compañeiros. Se toca tamén nos podemos rir, e rirnos todos, antes que nada, cada un de si. Sen mais, xa pasou.

Iremos falando pola semana, aquí e mais no ghuasá, bicos e apertas.......

Crónica Don Budi - Deportes Caneda

9ª Xornada, e xa iba sendo hora de facer un bo partido e sobre todo de ganalo. Chegou o tempo de pasar frío no Milladoiro, ademais pola noite e con choiva.

Estado da Enfermería:

• Roi : Cas cousas de Roi....
• Diego Vales: Cas cousas de Diego, ainda que apareceu por alí ó frío...
• Lemos: Disque en Barcelona, ten mérito Mouriño para que este home vaia incluso a Barcelona.....
• Super: Cas cousas de Super...
• Lolo: Parece que lesionado, "microrrotura" supoño....
• Pose: Supoño que para vir a cena de Sábado que ven, tería que cumplir este sábado pasado......

Presentábase un rival dos ascendidos que o estaba a facer ben, no que iba de campeonato, pero neste partido non se podía entrar con dúbidas, e a verdade e que non as houbo, dende o primeiro minuto impuxemos un ritmo, mais ben digno de partido de federados que dun partido de veteranos. Como xa é costume xeramos ocasións abondo, cun tiro o longueiro e un par de ocasións que salvaron debaixo dos paus, foron uns primeiros minutos dos que se votan de menos normalmente. Froito deste gran dominio que estábamos a ter, chegou o primeiro gol nunha fermosa xogada individual de Primo, que batía de tiro cruzado o porteiro do Dep. Caneda.

A tónica non cambiou moito, pero como nos somos capaces de todo, pois fixemos o que nos soamente sabemos facer, cando o dominio estaba a ser absoluto, tivemos un grave erro en defensa escapouse o dianteiro deles e Urtubi facíalle penalti, o que ademais do empate iba provocar a expulsión de Urtubi tamén.

¡ O que acababa de cambiar o partido en un par de minutos!, de un dominio absoluto e ir gañando, pasamos a estar empatados, cun home menos e totalmente desorientados.

Pasamos uns minutos de dúbidas, despois do empate pero logo voltamos a recuperar o ritmo, e tampouco sufrimos en demasía antes do descanso.

Na volta ó terreo de xogo na segunda parte, voltamos con renovados folgos e presionamos moi ben incluso con 10, metemos a Dep. Caneda no seu área, durante toda a segunda parte a penas chegaron o noso área, unha falta lonxana e pouco mais. Nos pola contra chegamos en innumerables ocasións, e estábanos a pasar coma sempre....., así pasaron os minutos creando ocasións, que algunha de maneira miragreira non acababa dentro da portería, cando parecía imposible.

Tivemos que chegar ó minuto 86 para facer o segundo gol, nun saque de banda de Alberto, que despois de peinar Gonzalo, era remachado por Roberto, sen dúbeda era mais que merecido. Lonxe de meternos atrás seguimos presionando, e prácticamente na xogada seguinte, nunha falta ben botada por Alberto, Roberto no segundo pau volvía a meter a pelota dentro, para que esta vez Susito fixera o 3-1.

Ainda quedaba mais, e xa xo tempo cumplido, Seoane nun saque longo de José gañaba a espalda a defensa contraria e cunha fermosa vaselina facía o 4-1, que despois de xogar unha hora cun home menos, facía fiel reflexo do que aconteceu no terreo de xogo.

Notas positivas:

• De principio a fin, partido enorme de todo o equipo, con 11 e logo ocn 10 xogadores.
• Marcaron os dous dianteiros e os dous extremos, parece que a xente de arriba vai collendo o tono.
• Un equipo que levaba un comezo de tempada moi bo, sendo ainda recen ascendido, estibo desaparecido no campo, eu penso que son mais do que demostraron neste partido, e iso é mérito noso.

Notas negativas:

• O regalo de sempre, e esta vez gravísimo, costou un penalti, un gol e unha expulsión, nun partido que tíñamos totalmente controlado. O día que corrixamos isto......

Crónica do partido Pepe Noya - Don Budi

Voltamos a Touro, o rival non era doado, coma sempre, ademais este ano parece que arrancaron con moita forza.

Faltaban:

• Roi : Cas cousas de Roi.....
• Super: Cas cousas de Super....
• Alberto: Recuperandose ainda do nocello.
• Lolo: Tamén cun nocello mancado, para non ser menos.

O campo perfecto, boa tarde e bo día para o fútbol. O partido plantexouse como se esperaba, con moita presión polas dúas bandas e poucas chegadas, o balón estaba mais no aire que no chan. 

A nos costábanos chegar, coma sempre, e eles tampouco o facían moito, tentandoo sempre coa velocidade que teñen en banda. Partido moi igualado, nos tivemos as nosas opcións pero co mal de sempre, non acabamos de saber onde queda a portería. Susito tivo varias pero non foi quen de acertar, nunha delas moi clara, pitáronlle falta en contra, cando a verdade e que a xogada rondaba mais ben o penalti, cousas de Montero, que coma sempre tomou decisións que marcaron o transcurrir do encontro, e decisións que como case sempre nos voltaron a perxudicar.

Mais ou menos no minuto trinta da primeira parte, cometemos un erro de marca en banda, e nunha rápida xogada do Pepe Noya, metían o balón atrás e marcaban un bonito gol a contra. Despois deste gol costounos volver a coller o ritmo de partido, e ainda que o tentamos, antes do descanso xa non volvemos a crear perigo.

Na segunda parte, Pepe Noya botouse un pouquiño atrás, buscando mais que nada a contra e nos chegamos moito mais ó área, pero sen crear moito perigo. 

Aquí foi cando chegou o show de Montero, non sei se cos árbitros temos que calar, se tamos que falar, a verdade e que non o sei, pero a realidade e que ainda nos partidos que ganamos nos vimos moi perxudicados, pode que sexa unha opinión moi subxetiva nosa, pero cremos que non.

En fin, que Pose levouse moi ben un balón no área, e cando estaba a piques de rematar, tirárono claramente pero Montero non quixo saber nada, pensamos que penalti claro..., despois desto pitounos dous ou tres foras de xogo cando menos dubidosos, e deixou seguir unha xogada de Pepe Noya en claro fora de xogo que dou lugar o 2-0. 

Quedaba pelexar e fíxose, pouco despois Pose volveu levarse outro balón no área e esta vez si cando estaba frente ó porteiro foi derribado por detrás, e Montero pitou penalti e expulsión, a impresión e que parecía que tíñamos que darlle gracias por pitar algo evidente, cando pouco antes nos acababa de perxudicar claramente. Lemos facía o 2-1 deste xeito e o partido poñíase mais de cara.

 Apretamos moito a partir de aquí, quedaba un cuarto de hora mais ou menos, chegamos en innumerables ocasión ó área de Pepe Noya, tivemos un cabezazo o longueiro, outras chegadas claras, pero non fomos quen de facer gol. Xa co tempo cumplido, nun balón que despexaron eles, nos volvemos a ter un fallo en defensa e démoslle a eles o 3-1 definitivo.

O Resumen podía ser:

• Don Budi chegadas ó área: 33, goles 1.
• Pepe Noya chegadas ó área 3, goles 3.

Esto é un pouco esaxerado, pero parece un bo resumen, pasaron moitas cousas no partido, foi un bo partido de disputa, o Pepe Noya xogou coas súas armas e gañou ben. Se cabe decir algo, sería da nosa pouca puntería, do señor trencilla que xa está todo dito, e do señor central número 4 de Pepe Noya, que en ocasión foi moi violento nas súas entradas, nas que pudo facer dano, o fútbol en veteranos pensamos que non é eso, porque se queremos veteranos somos todos e.....

Notas positivas:

• Moita disputa, xogamos un bo partido se quitamos o pouco acerto en ataque, poida que o resultado fose moi abultado para os méritos duns e outros.

Notas negativas:

• En canto pasamos de tres cuartos de campo para adiante, entranos unha ansiedade, as veces queremos xogala de primeiras cando non hai prisa, seguimos sacando faltas rápidas cando non fai falta, cando poñemos os centros ainda que logramos rematalos, facémolo en posicións forzadas e non levan perigo. Temos que falalo todos e ver de solucionalo, porque o equipo non o está a facer tan mal, penso que temos bastante precipitación.
• Volvemos a facer varios regalos en defensa, un deles acabou en  gol, iso págase e ademais crea malas sensacións dentro do equipo.

A seguir señores que ainda non vai nin un terzo do campionato, e estou seguro que o equipo vai a ir moito para arriba.

Crónica do Don Budi - Recambios Arturo

Segunda victoria, unha detrás de outra, supoño que será cuestión de rachas. Empezamos ca tempada de frío, moito frío, e coma sempre comezamos fríos moi fríos. 

Faltaban:

• Roi: cas cousas de Roi.
• Lemos: que estaba en persoa pero non en alma.
• Alberto: que quixo pero que non pudo.

Seguimos ca racha de chegar canto mais tarde mellor, se seguimos así comezaremos na segunda parte.

Como decíamos empezamos moi fríos, contra un equipo todo vontade, que apretou o que pudo, e que grazas ós nosos regalos estivo a punto de poñerse por diante no marcador.

A primeira parte foi para esquecer, tivo dúas Pulgiña, pero non foi capaz de metelas. En defensa metíamos medo ata cando xogábamos nos, tíñamos mais perigo para nos mismos que eles aínda.

A segunda parte eles cederon un pouco, e nos tomamos o mando, empúrramos pero seguimos sen saber onde queda a portería contraria. Fáltanos ter un pouquiño de paciencia para poñer ven un centro, unha falta, o último pase, chegamos moito a perto do área rival, pero tiramos moi pouquiño a porta.

Rondando o minuto 30 da segunda parte, puxemos outro corner moi mal posto e no rexeite, esta vez si saeunos un bo centro e Susito nun bo remate de cabeza poñía o definitivo 1-0 no marcador.

Dende ahí ata o final, poidemos incluso aumentar o tanteador pero supoño que tampouco merecíamos mais. 

Notas positivas:

•  Outro partido ca portería a cero, van dous de sete esta tempada, somos o segundo equipo menos goleado.
• Os nosos dianteiros por fin viron porta, ademais cun bonito gol, que siga.
• Ainda que nestes primeiros partidos nos costa facer fútbol, o importante agora mesmo e facer puntos e coller confianza, esperemos que pouco a pouco vaiamos mellorando.
• A asistencia, estamo sendo un mínimo de 16  xogadores, o cal está moi ben, este fin de semana ata veu Fajín e Chucho.......con eso non contaba nin Pepe Noya.

Notas negativas:

• Estamos chegando tarde ós partidos, e eu penso que tamén influe en como afrontamos os partidos, hasta os 15 minutos non entramos.
• Os regalos e desaxustes en defensa, estamos tento despistes que nos poden costar carísimos, e moitos regalos ó rival.
• Os goles, canto nos costa........

Crónica B & B Fisioterapia - Don Budi

Xa se escribe doutro xeito despois de sumar a primeira victoria, este ano fixeron falta seis partidos.

Como xa ocurría nos últimos partidos viaxamos a Bembibre con varias baixas:

• Roi: "Cas cousas de Roi..."
• Lemos: "Sobrecarga de partidos...e contractura no xemelgo"
• Roberto: Para non ser menos que Lemos, tamén unha sobrecarga no xemelgo, o que son os celos...
• Logo están Susito e Diego, que esta vez si que viñeron, e ademais acertaron o campo, eso si, media horiña tarde....

En fin, que tarde de fútbol, cunha temperatura moi agradable e partido nun campo dos míticos do fútbol federado, ¿que mais se pode pedir?.

Sabíamos que tipo de partidos se xogan alí, e esta vez si, soupémolo xogar, de ti a ti, metendo o pe, apretando, e chegando con perigo.

Partido trabado, que como case sempre se resolvería a balón parado, e en pequenos detalles.

No mínuto 30 mais ou menos, saque de banda longo, que tenta peinar Gonzalo, o balón pasa de largo e moi listo Pose anticípase a Chú e acada o 0 - 1.

Despois deste gol, ainda que non se pode falar de dominio claro, é certo que nos chegamos con mais perigo, e nun par de ocasións estivemos preto do 0-2.

Deste xeito foise ó descanso e a volta, mais do mesmo, o equipo sempre estivo ben asentado no campo, o B&B co seu fútbol tentaba facer dano, mais nesta ocasión non o acadou. Cando o partido xa estaba chegando ó minuto 30 da segunda parte Pose persigueu un balón ata o porteiro contrario, e este no intento de despexalo, mandouno contra Pose que de rebote, acadaba así o 0-2.

No último cuarto de hora, un pouco mais de presión do Dubra, as veces tentando xogar e outras veces co xogo directo, soupemos sufrir ainda que o Dubra acadaba o 1-2 no minuto 88, que logo xa sería definitivo.

Pouco despois o árbitro tragouse un penalti de libro a Primo, e así morreu o partido.

O señor trencilla fixo un mal arbitraxe, por sorte non influiuo no resultado. Na miña opinión foi casero nas pequenas faltas, e tragouse un penalti de bulto, e en ningún momento se quixo complicar.

Notas positivas:

• Esta vez si, primeira victoria, e ademais nun campo realmente difícil e moi merecida, que é o mais importante. Moito traballo de todo o equipo.
• Un tal Pose que leva 4 dos 6 goles que leva o equipo, todos eles de bela factura, como golpea ese chaval incluso co lombo........, entre porteiros amigos, porteiros regulares e algúns que nin siquiera son porteiros van a facelo pichichi...
• Por encima do traballo do equipo, a seriedade defensiva, e non soamente da defensa, senón do equipo ó completo.

Notas negativas:

• Como algúns compañeiros recoñecían ó remate do partido, marcáronnos un gol, que seguro que se foramos ainda 0-1, non nos marcaban, foi un pequeno lunar nun bo partido do equipo en xeral.
• Duas novas lesións, José que recaía dun problema muscular e Alberto que tivo un esguince. Esperemos que quede ahí. 

Ós regates de Urtubi non sabemos ben si metelos en positivos ou en negativos, son cousas inexplicables das que ten o fútbol. Ou matalo ou vivir cos seus regates, vos diredes..........Despois da operación sígueos facendo igual de rápidos.....

Crónica Roomel - Don Budi

Cando se encontran dous enfermos, falan de todo o que lle doe, e cando se acaban de contar as penas o normal e que sigan enfermos, pois eso que de momento non demos ca cura.

Boa tarde para xogar o fútbol, e gañas tamén de facelo, con algunha ausencia que outra:

• Roi        : Cas cousas de Roi....
• Primo    : Asuntos do pluriempleo....
• Gonzalo: Con permiso do clube....
• Dani     : Nunhas bodas de ouro....había que celebralo, foi moito aguantar.

Recuperamos a Urtubi, e como non podía ser doutra forma, tamén recuperamos a 10 ou 20 regates "made in Urtubi"... 

Empezamos a xogar as 16:45 horas, o Roomel fixoo 15 minutos antes, e cando nos empezamos xa perdíamos 1 - 0. Será cousa de que temos que quentar un pouquiño, porque non sabemos a razón pero ata mediados da primeira parte non nos solemos enterar moito da película.

Tamén houbo un pouco de sorte, poido ser peor, así a bote pronto acordome de un par de paradas de José e un tiro o traveseiro neses 15 minutos.

A partires de ahí, igualouse bastante a cousa, e sen facer grandes alardes xa empezamos a acercarnos con certo perigo, nunha destas ocasións Seoane sacouse un bo tiro a portería que sorprendeu o porteiro contrario e puxo o 1-1 no taboleiro que logo xa sería definitivo.

Na primeir parte pouco mais, despois do descanso parece que tomamos mais o mando e creamos bastantes ocasións, algunhas na portería deles e outras na nosa, sorte que Roomel tampouco non anda moi fino, porque fixemos moitos regalos.

No tramo final do partido marcamos dous goles mais que o árbitro se encargou de anular, el saberá porqué e xeramos moitas ocasións que non fomos quen de concretar.

O trencilla quería que a cousa quedara así, e cansouse de pitar perigo cada vez que nos achegábamos ó área, bueno ó que el pensaba que era o área, porque "estacouse" no medio do campo e dou tres pasos para cada lado porque para moito mais non estaba.

Para rematar outra perda mais que nos poido costar o partido, e lesión de José.

Notas positivas:

• Na segunda parte xeráronse moitas ocasións, isto ten que invitar ó optimismo.
• Seguimos sen encaixar moitos goles, ainda que en moitos casos pareza unha miragre.
• A volta de Urtubi, que levaba uns 10 meses fora.

Notas negativas:

• A puntería, onde quedará a portería.......
• Diós mío, cando divino regaliño en defensa.....
• As lesións, o sábado foron dous, Lemos e José, que se queden ahí.

Crónica Don Budi - Rest. Rivadavia

"Nadar para afogar na beira".

Parece que empezamos a poder contar con case toda a xente, e ainda que faltemos algún de vez en cando polo menos non é o caso das últimas semanas.
Ausencias:

• Pibe: Quitáronlle unha moa do xuício, non sabíamos que o tivera.......
• Urtubi: Cousas da idade......bótanse de menos aqueles regates.....
• Roi: Sigue cas cousas de Roi......
• Seoane: Cunha microrrotura........

Visitábanos o campeón, partido que a todos nos gusta xogar, por fin contamos ca presenza de Susito que tamén acaba de ser pai, por segunda vez ainda que pareza mentira...... E tamén con Alberto que comeza unha nova aventura nesta liga, desta volta con nos no Don Budi.

Xa prevíamos que tipo de partido íamos ter, moita posesión do Ribadavia e nos que tíñamos que estar ó noso, e todo empezou tal cal, nos un pouco mais atrás do que debíamos e moitas chegadas deles, unhas veces a defensa, outras José e tamén o pouco acerto deles na definición, fixo que o marcador non tivera variación no comezo. Durante a primeira parte nos apenas aparecemos en ataque e eles apareceron demais, para o que nos conviña, ainda así no primeiro tempo o marcador non se moveu.
Na segunda parte parece que perdemos un pouquiño o medo, e cun pou mais de gañas disputamos mais, e en algún tramo do partido levamos incluso a iniciativa, pitáronnos un parde foras de xogo deses que che queda cara de parvo...O fin nunha desas chegadas de Rivadavia ó noso área, acabou en gol, un gol froito de varios rechaces e rebotes, poida que na chegada menos clara de todo o partido, pero en fin tanto vai o cántaro a fonte que....
Xusto gañador o Rivadavia, pero mellores sensacións.

Notas positivas:

• A incorporación de Suso e Alberto, que esperemos nos den un puntiño mais que precisamos.
• Boa actitude do equipo en xeral, competiuse e fíxose ben, esta é a liña a seguir, nos últimos tres partidos encaixamos dous goles, por ahí é o camiño.

Notas negativas:

• O de sempre, o gol, nos últimos tres partidos un gol. 

Crónica Don Budi - Rosalía

Moi boas a todos, comezamos a tempada de crónicas cun pouco de retraso pola baixa por Paternidade do noso reporteiro-croniqueiro, xa reincorporado cousa que non sabe a muller.

Como xa é costume nos últimos anos, costanos "dios e axuda" empezar as tempadas con bos resultados, o ano pasado tardamos tres xornadas en puntuar, e este ano mais ou menso igual. Visitábanos outro dos veteranos da categoría, o Rosalía, que acostuma coma sempre a ter bo trato de balón e a ser un rival complicado, ademais este ano parece que ven de reforzarse co que dará bastante guerra.

Pola nosa banda seguimos a ter baixas abondo, esta semana:

• Susito: Tamén con leas de paternidade......
• Roi: Cas cousas de Roi......
• Lolo: Con comida familiar, terá el falta de comer...
• Urtubi: Que xa non sabemos si ben ou si vai....
• Fajín: Segue en busca e captura, desde que non aparece, dixeron que xa lle medrou o pelo...
• Neo: Que arrastraba un golpe dende o último partido de Riveira.
• Diego: Que tamén andaba renqueante dende o mesmo partido de Riveira.

Se ten Mouriño estas baixas, suspendese a xornada, ahora mesmo estamos sen equipo "Que diría el".

En resumo que moitas baixas e moi importantes.Volvía Pepe na portería que parece que está abonado a xogar contra o Rosalía, o ano pasado os dous partidos contra eles e este ano tamén.

Coma de costume non entramos ben no partido e foi Rosalía que tomou o mando chegando en diversas ocasións ó noso área, ainda que sin crear demasiado perigo. Dispuxeron de varias faltas perto do área, nas que sempre son perigosos, algún disparo dende lonxe e pouco mais.

Co discurrir do partido foronse equilibrando as forzas, e xa tivemos algunha chegada ó área rival, ainda que sen moita sorte. Rosalía disporía dunha boa ocasión mais ou menos no minuto 25 nun tiro dende a frontal que Pepe consegueu desviar a corner.

Pouco despois contestou Gonzalo cunha boa xogada persoal, mandando o balón ó pau. Foi unha primeira parte moi intensa, cun xogo moi trabado e moito traballo polas dúas bandas.

Logo do descanso mais do mesmo, ainda que se trocaron un pouquiño as cousas e fomos nos os que levamos un pouco mais o peso do partido. Agora si dispuxemos de dúas boas ocasións por parte de Seoane, pero non definiu con precisión, e acabaron fora as dúas. Nestres primeiros intres podíamos mais por forza que por xogo, e en ningún momento ningún dos dous equipos conseguíu dominar o partido por completo.

Logo dun bo arranque, Rosalía sacudeuse o dominio e voltou a inquedar a nosa portería, outra vez a balón parado, cun bo cabezazo que Pepe voltou a desviar a corner, preto da media hora da segunda parte o Rosalía puxo cerco a nosa portería e Pepe volvería a salvar un un contra un, parecía que se nos facía moi longo o partido.

No cuarto de hora final, volvemos a facer algunha chegada por banda dereita con Primo e Gonzalo, e Rosalía xa non chegaba con tanta claridade, pero un pouquiño polo noso desacerto no tramo final e tamén un pouquiño porque xa ós dous nos quedaban poucas forzas o partido morreu así 0-0.

Visto o visto, este punto ainda que parece pouco, penso que foi abondo despois do acontecido. Di sempre o noso amigo Tuñas que "mais vale gañar un punto que perder os tres......"

• Notas positivas:
• Despois de moitos partidos terminamos coa portería a cero, este foi sempre un dos nosos valores, por ahí empezamos a facer equipo.
• Ainda que non andamos moi ben, con tantas baixas como temos conseguimos sumar, e aportamos todos, que o final de tempada é o que marca a diferencia.
• Notas negativas:
• Temos moitísimos problemas para chegar a gol, e cando o facemos non definimos ben, a verdade e que nos falta moita xente de arriba, pero a nosa pelexa co gol, segue a ser preocupante.
• Pulgiña..., faga quen faga os cambios, non creo que se fagan por mal, cabrearse está ben porque está ben querer xogar, pero non podemos enfadarnos no segundo partido. Ademais temos que ser un pouquiño críticos cun mismo, non sempre se anda igual de ben.

Crónica Don Budi - Pepe Noya

Partido de fin de tempada, na que nin eles xa salvados, nin nos co 3º posto asegurado e sen ningún outro obxetivo nos xogábamos nada mais ca honra de gañar.

E así foi, partido sen moito rigor, no que se tentou disfrutar non campo xogando ó ataque, a primeira parte foise de portería a portería, o resultado ó descanso era de 3 - 1 para o Don Budi, podería ter sido outro ocasións houboas nas dúas porterías.

A premisa era non mancarse e pasalo ben, coma sempre.

Na segunda parte Pepe Noya estivo mais entonado, e chegouse a poñer a so un tanto no marcador 4-3, pero xa  non houbo tempo para mais.

Notas positivas:

• Seguimos facendo puntos, iso significa que seguimos tomando os partidos en serio, parece perobrullo, pero ten moito, moito mérito a estas alturas e sen moito en xogo.

Notas negativas:

• Resulta que agora, no último partido, no último cuarto de hora temos algún compañeiro que se enfada, coma un neno cando lle quitan un xoguete, e decide marchar do campo, da igual que sexa no último partido sen nada en xogo, ou en outro calquera con todo por xogar. É unha falla de respeto ós compañeiros, ainda que penso que o mellor é que quede neso, nun arranque de xenio, "cousas de craks".

Crónica River Silleda - Don Budi

Tocaba e fomos a Silleda, partido as 18:45 horas, horario nocturno pensamos que pola televisión???, pero engañámonos..., non era fútbol igual sona mal pero o deporte que se practica alí é malo de definir.

Levábamos 30 minutos de partido, resultado de 0-3, cremos que ainda non fixeramos ningunha falta, e o Silleda xa levaba un expulsado, catro ou cinco empuxóns sen balón por medio, algún digno de outra expulsión, algunha entrada de xulgado de garda, provocación continua, tanto a nos como ó arbitro (que tampouco tiña moita autoridade).

Chegou un punto que nos acercamos ó banquiño deles a decirlle que nos daba igual, que nos non tíñamos ningún problema en dar por acabado o partido, que a ningún dos dous nos servía para nada e que o que estaba pasando no campo non tiña sentido, pero non mostraron moitas gañas de dialogar, co cal o que falamos no descanso e que tentaríamos non sufrir ningún percance e que aquelo se acabara sen mais.

Seguiron ó seu, no mesmo plan, algún no medio da segunda parte tirou a camiseta e marchou do campo con 1-5 protestando un fora de banda...... Bueno... non sei como sona así contado, pero dende logo a imaxe foi moi triste.

Nin tivemos, nin temos ningún problema persoal co River Silleda, pero animámolos á reflexión, o que se veu no campo o pasado sábado non merece a pena, nin é moi bo exempro para os rapaces que había no campo. 

En fin que o partido non merece moito mais comentario.

Notas positivas:

• O equipo sigue ó seu, que é xogar ó fútbol e disfrutar mentras o fai, que isto siga así.
• O compromiso do grupo segue a ser o mesmo que o da primeira xoranada.
• Por sorte non tivemos ningún mancado.

Notas negativas:

• Os problemas que seguimos tendo para completar o once, pero iso si sempre se está compretando e rendindo no campo.

Crónica Rec. Arturo - Don Budi

Despois do fin de semana pasado, no que era mellor non facer crónica, porque nos xuntamos 11 mais un par de lesionados para xogar contra un Ramos, ó que lle concedemos dous ou tres regalos, e que como sempre "non xogaba solo"; este fin de semana volvíamos a "normalidade".

En fin que pasou o día e pasou a romería, e ainda con baixas, empezamos a recuperar algunha xente e nótase ben.

Este sábado xogamos en Calo con Recambios Arturo, as condicións do campo eran bastante lamentables, tiña auga por encima e por debaixo da herba artificial, eso si podemos apelar o de sempre ¡¡¡ sería peor xogar en terra......!!!. Bueno ó que vamos, que xuntámonos 14 para xogar no que podía decirse que foi o peor día do que levamos de tempada, no que o climatolóxico se refire.

Dende que empezou o partido estivemos sempre moi ben plantados no terreo de xogo, tentando xogar ainda como estaba o campo e non complicándonos atrás.

Rec.Arturo apretounos sobre todo no anímico, con empuxe e con gañas, xa que están nunha situación complicada, pero a verdade e que non tiveron moitas chegadas con perigo. Pola contra sempre que tiñamos o balón fixemos moito dano e nunha das moitas chegadas ó área contraria, Lolo estivo moi atento para facerse cun mal despexe da defensa contraria e despois dun fermoso caneo facía o 0-1, resultado que ainda nos fixo xogar con mais seguridade e que puxo ó rival ainda mais nervioso.

Na primeira parte tivemos algunha chegada mais con perigo a meta contraria pero que non se concretaría en nada mais.

Despois do descanso volvemos igual que nos fomos o vestiario, moi concentrados e querendo sempre xogar, a tónica era a mesma, Rec. Arturo tentábao mais con corazón que con cabeza, e nos sempre que podíamos facíamos dano a contra. Así deste xeito chegaría o 0-2 nun balón longo no que Susito o fixo todo, baixouno, caneou a un contrario dentro do área e marcou cun disparo axustado.

Visto o visto facía xustiza o acontecido ata o de agora. A continuación mais do mesmo, non se pasaron moitos apuros e soamente no gol, Rec. Arturo poido inquedar a José, e nin sequera foi unha ocasión perigosa xa que ven dun tiro lonxano que rebota en Dani e Roberto e acaba entrando na portería.

Notas positivas:

• Volvemos a victoria despois de tres semanas.
• Recuperamos xente no medio do campo e despois dunha da mala racha de lesións que tivemos, xa os partidos se ven doutra maneira.
• Por fin tivemos un partido sen regalos en defensa, xa o botábamos de menos.
• Seguimos facendo gol, por fin temos dianteiros que marcan con continuidade, ben por Lolo e Suso.
• Terceiros no campeonato, dende logo posto moi meritorio, mais se cabe cos problemas de lesións que tivemos toda a tempada, agora queda chegar así ata o final.

Notas negativas: 

• A verdade e que seguimos tendo moitísima xente que ainda non pode xogar, de 28 partidos entre copa e liga:
• Cambón, xogou solo 16 partidos.
• Super, xogou solo 12 partidos.
• Roberto, leva xogados 14 partidos.
• Urtubi, xogou 12 partidos.
• Sito solo 11 partidos.
• Seoane que empezou en febreiro, 9 partidos.
• Gago estivo en 18 partidos.
• Agora tamén se sumou o Pibe que leva xa mes e medio lesionado.
• Se a esto lle engadimos a Lemos que xa non empezou a tempada.....
• Ó mellor e que lle pasa a todo o mundo e nos estamos mal acostumados, pero nestes anos pasados, non tivemos nin tantas lesións, nin estas foron de tan longa duración.
• Sexamos positivos e pensemos que esto xa posou.

Hnos.Couto - Don Budi (Xornada 25)

Pois recta final da tempada e todos ca gasolina xustiña, parece que ós tres equipos que estamos en segunda liña nos costa mais que a ningún outro sumar tres puntos, imos de empate en empate e cando son victorias son moi xustiñas.

Onte e como xa esta sendo habitual, chegábamos con moitas baixas (Urtubi, Cambón, Roberto, Pose, Ernesto, Sito, Super.....), vamos que xuntamos 13 e grazas. Porriba o rival non era do mais doado, se ben e verdade que lles pasou mais ou menos como a nos e tamén andaban xustos de personal.

Empezou o partido coma o día, moi fríos e ainda non nos dera tempo a sentarnos no banquiño e xa perdíamos 1-0, burato tremendo no medio da defensa, que diante dun equipo tan rápido coma Couto nos costaba o primeiro. No primeiro cuarto de hora debemos perder 30 balóns, non demos dous pases seguidos.

É certo, que seguimos tendo xogadores que cando están enchufados, danlle moitísimo a este equipo, saque longo de José dende a portería e de primeiras Loliño para dentro, fantástico gol.

Podíamos pensar que con este gol nos íamos serenar, pois nun calco practicamente do primeiro o Couto facía o 2-1. Cantas facilidades.........

Parece que os goles nos fan espabilar e pouco despois na xogada mais trenzada preto do área do Couto, Loliño volvía a poñer o 2-2, outra vez de vaselina.

A partires de aquí si que xogamos un pouquiño mellor e froito deste mellor xogo preto da portería rival, chegaba unha falta ó borde, ben executada por Luis, que coa axuda do bote e un campo moi mollado, fixo imposible que o porteiro rival agarrara o balón e Lolo outra vez adiantaba ó Budi. Fantástico Lolo.

Quedaban 10 para o descanso e non podíamos irnos sen facer outro regalo, centro dende 50 metros e gol de cabeza do Couto. 3-3.

A segunda parte con algúns cambios de posición no campo, parece que o equipo se atopou mellor sobre o campo, domiñou gran parte desta segunda parte e ben poido levarse o partido en algunhas ocasións claras. Tamén e certo que o Couto ten a calidade suficiente para nas poucas aproximacións que tivo poder habernos feito mais dano.

Ó fin, 3-3 nun campo difícil.

Notas positivas:

• O equipo segue dando a cara en cada partido, sexa que sexa o rival, e cas baixas moi importantes que está a ter nestes últimos meses.
• Punto importante, para non perder a estela dese terceiro posto que ten que ser un aliciente para o que falta.
• Un 10 para Lolo, que este ano lle tiña costado meterse no equipo por distintos motivos, lesións e outros problemas físicos e parece que por fin volve a ser o Lolo que votábamos de menos, hat trick que suma a un ano no que xa leva un bo número de goles. ""Recórdame a Txiqui Beguiristain na definición, eso si con menos naris"".

Notas negativas:

•  As ausencias, onte volveu a lesionarse outro compañeiro, non levantamos cabeza.
• ¡¡¡Que pouquiño teñen que facer os rivais para facernos gol!!!, asignatura pendente.

Crónica do Don Budi-A.Cancela

Esta semana non imos facer crónica, menos mal que non había xente mirando porque nos podían botar ós dous equipos da competición.

O único que se salva é o resultado 2-1 e tres puntos mais que nos facían falta para voltar a sumar de tres en tres.

Eso si, a pesar do bodrio do partido, o señor trencilla ("Tiburón"), non desaproveitou para facer outra gran faena das súas, como xa nos ten acostumados, nun partido no que non houbo nin unha soa mala patada, debeu sacar entre 10 e 15 tarxetas amarelas e unha roxa, entre nos e o A.Cancela non houbo ningún tipo de problema, poidemos irnos o bar a tomar algo e deixalo a el solo no campo, ainda que igual se acababa expulsando el, o de este home é un caso, que maneira de reventar os partidos, parece que traballa para tráfico, recaudar, recaudar e recaudar.........ó final dixo que iba facer un anexo o acta, home o partido mereceo, polo menos recordarase por algo, é mellor xogar sen árbitro, e Mouriño queixándose que saberá el o que é un arbitraxe sibilino....................

Crónica do Don Budi-B&B (Copa)

Partido distinto, se supón que os partidos de copa son distintos, fai agora case un ano xogabamos as semifinais de copa tamén co B&B Fisioterapia, e como cambiaron as circunstancias, naquel momento eramos dous equipos que aspirábamos a case todo, agora en oitavos de final atopábamonos dous equipos con moitas baixas e moi mermados no aspecto físico.

De todos os xeitos presentábase tamén un partido igualado, e nese sentido non defraudou a ninguén.

Empezamos coma sempre concedendo un goliño o contrario para que non se sinta extrano fora da casa, pero cuiosamente a partires de ahí xogamos moito mellor, nestes intres gañamos o medio do campo e fixémonos dominadores do partido.

Froito dese dominio e logo dunha boa xogada combinativa, Cambón facía o empate cun fermoso disparo dende a frontal do área, ante o que nada poido facer "Chu".

Este gol ainda nos dou mais folgos, seguimos a ser donos do partido, e pouco despois nun saque de banda o mais puro estilo do "Tapia", Susito gañaba por alto a defensa contraria e poñía o 2-1 no marcador, que polo visto ata o de agora era moi xusto.

Logo deste segundo gol seguimos tendo algunha ocasión bastante clara que nos poido aumentar a ventaxa no tanteador, pero non fomos capaces de volver a marcar. Pola contra sufrimos a lesión de "Pibe", que ainda que naquel momento tiña moi mala pinta, esperamos que non vaia a mais e en dúas ou tres semanas poida voltar con nos.

As baixas de Roberto e Pose sumábase agora Pibe, e facía que na zona de medio campo quedaras un pouco tocada, e o que restaba de encontro terían que ser Cambón e Gago coa axuda de Super os que se fixeran cargo.

Así chegamos o descanso do encontro sen moita mais historia, sen pasar demasiados apuros en defensa, e facendo unha boa primeira parte.

Despois do descanso o panorama cambiou abondo, o Dubra fíxose con control do partido, gañando os segundos balóns, e coa presenza de Loio arriba creounos mais problemas. Así mais ou menos ós 15 minutos e nunha perda na salida de balón, o Dubra acadaba o 2-2.

Agora o resultado xa non era tan bo, e as sensacións tampouco. No medio do campo quedábannos poucas forzas, e o Dubra cun xogo directo estaba a facernos dano. Perto da media hora, Loio collía outro balón na frontal e despois dun par de caneos facía o 2-3 cun disparo ca esquerda, ante o que nada poido facer José.

Quedaban 15 minutos, e durante este tempo con mais corazón que cabeza tentamos facer perigo en ataque, ainda que os froitos non estaban a ser os esperados. En banda dereita Primo tentabao, pero acusaba o mes que levaba parado, e o resto do equipo xa empezaba a acusar tamén os 80 minutos de encontro, incluso Seoane que por banda esquerda se cansou de facer kilómetros.

Ainda así nun balón en profundidade metido por Primo, Loliño acadaba o 3-3 que sería definitivo cruzando o balón, nunha situación difícil, na que tiña pouco ángulo.

Así chegábamos o final do partido, e agora agardábannos os penaltis, xa sabedes nestes casos aparecen os tópicos, "son unha lotería", "so os falla quen os tira", bla bla bla. A verdade e que como xa nos pasara o ano pasado na final de copa, tiramos dous lanzamentos fora, e ainda que Jose estivo acertado parando un e a piques de parar un par deles mais, non poido ser e voltamos a quedar eliminados.

Será que nos poñemos nerviosos, que non os sabemos tirar, non sei pero está visto que non son o noso.

Notas positivas:

•   O equipo a pesares das baixas, deixou todo no campo e en todo momento tuvo opcións de clasificarse.
• A verdade e que non é consuelo ningún, pero a ver si agora que imos ter mais descanso, podemos recuperar xente porque andamos moi xustos.

Notas negativas:

• Volvemos a dar moitas facilidades defensivas, están a crearnos perigo sen nada, e despois a nos cóstanos un mundo levantar os partidos.
• As lesións, cada partido perdemos un xogador, supoño que isto vai por rachas, esperemos que a nosa xa se acabara.

En definitiva, felicitar o B&B Fisioterapia pola clasificación, e tamén a todos nos porque ainda que a tempada na copa foi efímera, mais ainda co precedente do o ano pasado, tamén a sorte é importante para este tipo de competicións, e supoño que neste caso nos precisábamos de algunha mais.

Crónica da 22ª Xornada (Don Budi-Ribadavia)

Curiosa liga esta, a estas alturas parece que o lider xa gana por inercia, o segundo que xa non ten que facer preséntase con 9 xogadores e acabao goleando calquera, os tres perseguidores parece que se igualan en todo, en puntos, nas victorias e tamén nas miserias, e parece que soamente por abaixo ten algo de emoción.

Pois eso que o sábado visítabanos o lider, e para nos non foi a data mais axeitada, contábamos ata con 8 baixas, parece que non levantamos cabeza nese sentido, e a semana que ven non se presenta mellor. Este fin de semana éramos 14, e para eso tuvemos que convocar de urxencia a Super, que xa levaba tempo sen participar.

O partido presentábase como un día para esperar e tentar facer dano a contra, pero desta vez non saímos centrados e ós 5 minutos xa concederamos un gol, deses que che dan moita rabia porque o rival non fixera mérito ningún para acadalo.

De aquí en diante, Ribadavia limitouse a ter a posesión pero sen facer demasiado dano, ainda así en ocasións chegounos con certo perigo. Mediada esta primeira parte tamén conseguimos ter algo mais o balón e fixemos un par de chegadas das que podíamos haber sacado algo mais.

Así sen moita mais historia chegamos ó descanso. Na segunda parte mais do mesmo, eles sen moito esforzo acadaron o 0-2 nun penalti absurdo, dos que xa levamos concedidos varios este ano.

Se te enfrentas a este tipo de rivales que teñen tanta posesión de balón, plantexas o teu partido mais ou menos serio, pero concedes este tipo de ventaxas a verdade e que o remate quedache cara de parvo, porque o esforzo case nunca ten recompensa.

Nos seguintes minutos nos metémonos algo mais no partido, e sobre todo Susito coseguíu facerlle algo de dano a base de moito traballo, el solo doulle algún que outro quebradeiro de cabeza o rival.

Mediada a segunda parte Suso aproveitaba un rechace nun centro e poñía o 1-2 no tanteador. Despois deste gol tivemos algunha ocasión mais case a renglón seguido, pero que non foi a mais. Pouco a pouco o partido foisenos facendo costa arriba debido o cansancio acumulado, que se puxo de manifesto sobre todo na faceta defensiva.

Nos últimos 10 minutos Rivadavia facía dous goles mais que ó fin poñían un 1-4 no tanteador, que poñía de manifesto que nos mesmos nesta ocasión, tivemos demasiados erros para o partido que era, e soamente queda pasar páxina.

Notas positivas:

• O traballo de Susito en punta, que está a facer unha gran tempada, e está vendo porta con facilidade, ademais de disputar cada balón, merece recoñecemento.
• Tamén o traballo de José na portería, que está sempre a un nivel excelente.
• O traballo en xeral do equipo, que ó fin se veu un pouco tapado por certos erros puntuales, nun día no que houbo moito esforzo, polo rival, polo calor e polos poucos que éramos.

Notas negativas:

• Concedemos certas cousas, das que da rabia ata falar, este tipo de historias crean costume e iso e perigoso. Recomendar a todo o mundo que mire a clasificación, que bonito é non pasar apuros e iso conseguese non facendo este tipo de concesións, que os puntos a nos costannos moito. Vamos a valorar o que temos.

Crónica da 21ª Xornada (Roomel-Don Budi)

Outra boa tarde para o fútbol, neste inverno que non o parece, esta vez no campo de "Chenlo", en Laiño, tocaba visitar ó Roomel, que está a pasar por un mal momento, pero que é un deses equipos históricos cós que nunca é doado xogar.

Xuntámonos esta vez 15 xogadores en condicións de vestirse de curto, e algún mais sancionado ou lesionado que tamén estiveron presentes.

Seguimos inmersos nun momento de moitos problemas de lesións, sancións etc, que nos están facendo ir a xogar moi mermados, pero unha vez mais se fixo un dignísimo partido por parte dos presentes.

Estábamos ainda nos primeiros intres do partido, momentos de tanteo, cando "Pose" emulando o que poucas horas despois faría o mesmísimo "Gerard Piqué", lle dirixía toda serie de "agarimos e compridos" o trencilla da contenda, deixando ó equipo con 10 xogadores durante mais de 70 minutos de partido.

Haber......., xa un ten bastante con ser como é, como para que encima teña que vir alguén e recordarllo, e parece que Pose neste caso non o tivo en conta, e reiterouse no recordo das condicións e cualidades do árbitro, que a este non por recoñecidas lle pareceron de bo gusto, incluso ó acabar o partido llo foi a comentar outra vez. Como se soe decir "Se cubrió de gloria", en fin tal e como é esta Agrupación de Veteranos nosa, supoño que terán ó noso amigo Pose en cuarentena unhas semanas, para que non contaxie a ningúen mais, cosas del fútbol.......

Na primeira parte foi un partido bastante trabado, no que nos tentábamos de posicionarnos ben en defensa e non sufrir en exceso, para que o partido non se nos fixera longo de mais. 

Non conseguimos facernos todos o seguro que quixeramos en defensa, e en algúns intres pasamos algún que outro apuro, de todos os xeitos para xogar con un menos non sufrimos en demasía. Non se escatimaron esforzos en en xeral sacamos esta primeira parte ben.

Na segunda parte e ainda co empate, preséntabase un partido de espera e tentar de en algunha contra facer dano se podíamos. Sen embargo nos primeiros 20 minutos non se notou sobre o campo que xogaramos con 10 xogadores, e nunha boa conbinación, Roi habilitaba moi ben a Sito, que con un remate mais de habilidade que de potencia, poñía o 0-1 no tanteador.

A partir de aquí semellábamos estar mais cómodos no campo, dispuxemos de algunha ocasión mais, con varias chegadas ó área rival con moito perigo. Pola contra o Roomel atacaba mais co corazón que coa cabeza, e non chegaba a inquedar a José con claridade.

Sen embargo nun balón largo, o arbitro interpretou unha carga de Diego como penalti, e dáballe a oportunidade ó Roomel de empartar o partido e con un home mais encarar mellor o final do partido. Pero non, José parece decidido en paralos todos nesta segunda volta, e adiviñaba moi ben o lanzamento evitando así que o Roomel se metera no partido.

O feito de errar o penalti descolocou o rival un pouco mais, e nun balón que Dani cortou no borde do área, el mesmo conducía ata medio campo e poñía un pase ropendo o fora de xogo para Seoane, que chegaba ven ata a liña de fondo e habilitaba a Susito para que subira o 0-2 o taboleiro. Fora unha contra de libro, que deixaba de manifesto que nesta fase do partido estábamos moi metidos.

De aquí ó final con 15 minutos por diante, o Roomel tentouno unha e outra vez se moita claridade, e soamente nun remate dende a frontal acadaba recurtar distancias a 5 minutos do final, pero que xa non sería abondo para remontar o partido.

Nota positivas:

• Soupemos sacar partido as cualidades que mais caracterizan a este equipo, moita loita e o feito de que as veces as circunstancias adversas fan que sexamos mellor equipo que cando xogamos con ventaxa no marcador.
• Os nosos dianteiros están a ver porta, ¿cantas veces o temos botado en falta?.
• A seguridade defensiva, do equipo en xeral, recuperamos o bo tono, e iso nótase acompañado coma sempre por un fenomenal José na portería.

Notas negativas.

• A reacción xuvenil de Pose, deixando ó equipo con 10 xogadores case todo o partido, ademais estando mermados de efectivos conforme estamos de cara as datas vindeiras. Ó mellor no persoal non acaban de sair as cousas, pero todos temos que sumar e non que restar, senón non conseguiremos melloralas.

Noraboa a todos, polos 3 puntos pero sobre todo pola actitude no campo e fora del.